Աշխատել քիչ, վաստակել շատ: Սա ծրագիր է շատ մարդկանց համար: Բացառելով հազվադեպ դեպքեր, որտեղ մարդիկ իրականում սիրում են իրենց աշխատանքը, իսկ մեզնից շատերի համար աշխատանքը պարզապես ունի գոյատևելու նշանակություն: Եթե քեզ գենետիկորեն չի վիճակվել ծնվել չափազանց հարուստ, պարզապես ապրելու համար քեզնից պահանջվում է իրականացնել որոշակի գործունեություն, որպեսզի վճարվես դրանց համար կամ ուղղակի աշխատես ապրելու համար: Քաղաքակրթության ծննդից է վեր, անհատները փոխարինել են իրենց աշխատանքները միջոցներով, ինչը պետք է լինի արդյունավետ մյուսների աշխատանքի համար կամ ավելի ուշ, ավելի զարգացած քաղաքակրթությունների, գումարի այս կամ ուրիշ միջոցներով: Աշխատանքի մասնագիտացումը ստեղծել է հնարավորություն մեզ համար ընտրել որոշակի ոլորտներ և կենտրոնանալ միայն դրանց վրա, այնպես որ մենք չենք կարող կառուցել մեր սեփական տները, աճեցնել մեր սեփական բերքերը կամ արտադրել ամեն ինչ, ինչ ցանկանում ենք սպառել: Փոխարենը մենք գնանք աշխատանքի, իրականացնենք մեզնից պահանջված գործունեությունը և ստանալ փոխհատուցում այն արժեքների հիման վրա ինչը իրականացրել ենք: Սկզբունքի հիմքը նույնն է հազարամյակներ շարունակ: Ինչն է փոփոխվել տերմիններում և աշխատանքի պայմաններում:
Դրանցից մեկի մշտական փոփոխությունները վերաբերվում են աշխատանքային շաբաթին: Վերջին ամիսներին, Միացյալ Թագավորությունում ավելի քան 3000 մարդ 70 կազմակերպություններից մասնակցել աշխարհի մեծագույն գիտափորձին՝ 4 օրյա աշխատանքային շաբաթին: Գաղափարի հիմքում ընկած է 100:80:100 սկզբունքը, հատկացնելով 100%-ը վճարման, 80%-ը պահպանելով ժամանակի արդյունավետությունը քան նախկինում: Այսպիսով 4 օր ամեն աշխատանքային շաբաթ, փոխարենը՝ 5 նույն 8 ժամվա աշխատանքային շաբաթների և հետևաբար 3 օր 2 օրյա հանգստի փոխարեն:
Վերջին փորձը UK-ի ամենամեծն էր, բայց ոչ առաջինը իր տեսակով: Վերջին հազարամյակներում Իսլանդիան, Շվեդիան, Նոր Զելանդիան և ուրիշ երկրներ փորձել են իրականացնել կարճ աշխատանքային շաբաթներ մեկ կամ այլ միջոցներով: Արդյունքները մեծամասամբ դրական են եղել կապված աշխատակիցների ձեռք բերված ունակություններով կապված լավագույն աշխատանք-կյանք բալանսի և քիչ սթրեսի մակարդակով: Համաճարակը և հետևանքները տանից աշխատելու և հիբրիդային աշխատանքային մոդելները ստեղծել են նշանակալի գաղափար մասնավորապես երիտասարդ բնակչություն միջև փնտրելով ավելի ճկուն աշխատանքային գրաֆիկներ:
Վերջին անգամ աշխատանքային շաբաթը ենթարկվել է կառուցվածքային փոփոխության 100 տարի առաջ, երբ ավտոմոբիլային նախագծող՝ Հենրի Ֆորդը ներկայացրել է բավականին հայտնի 40 ժամյա 5 օրյա աշխատանքային շաբաթ, ինչը մենք դեռևս կիրառում ենք ներկայում: Այս համակարգը դարձել է նորմա ամբողջ աշխարհի օրենսդրության մեջ: Դրանից առաջ, 6 օրյա աշխատանքային շաբաթը նորմա էր համարվում: Հիմա այդ գրաֆիկի արմատները իրենց հետքն են թողել հազարավոր տարիներ առաջ և Քրիստոնյա աշխարհի ինքնին ստեղծման դեպքում: Աշխատել 6 օր և հանգստանալ 7-րդ օրը, ինչպես Աստված ստեղծեց աշխարհը: Փաստացի նույնիսկ 5 օրյա աշխատանքային շաբաթը ինչ-որ տեղ հիմնված է կրոնական մոտիվներով, երբ Նոր Անգլիայի բամբակների գործարանը ներկայացրել էր 2 օրյա ոչ աշխատանքային օրեր, այնպես որ նրանց հրեա աշխատակիցները կարողանան հանգստանալ շաբաթ օրերին, մինչդեռ քրիստոնյաները կարող էին ունենալ կիրակին որպես ազատ օր: 7 օրյա շրջանը, թվացյալ անբնական էր և ինչ-որ տեղ ժամանակի քանակի ավելացում, որը կարող էր սովորաբար վերաբերվել բաբելոնացիներին, ովքեր նկատում էին 7 երկնային մարմինները (արևը, լուսինը, 5 մոլորակները, որոնք տեսանելի են անզեն աչքով) և վերաբերվում էր մեկ օրվան ցանկացած մեկի:
Այնուամենայնիվ, 40 ժամյա աշխատանքային շաբաթը դար շարունակ իր տեղում է եղել, բայց մեծ մասը արդյունաբերացված քաղաքակրթության այն մասն է, որ մենք ապրում ենք ներկայով և դա պարտադիր չէ: Միլիարդավոր մարդկանց համար այդ 40 ժամերը ուղղակի պայմանագրի թիվ է, մինչդեռ նրանց գործող ժամերը աշխատած ինչ-որ ժամանակահատվածում կրկնակի քանակն է կազմում կամ նույնիսկ շատ: Այսպիսով մարդկանց համար ուշ մնալը կամ գնալը օֆիս հանգստյան օրերին, էականորեն փոփոխություն չի տալիս: Այն անձը, ով կատարում է իր առաջադրանքները 40 ժամում կփորձի կատարել նաև 32 ժամում: Նրանք, ովքեր չեն կատարել ստիպված կաշխատեն նույնիսկ լրացուցիչ: Եթե աշխատողը մնում է 2 ժամ ավել քան 8 ժամյա աշխատանքային շաբաթ, ենթադրում է որ, անկախ պայմանագրի փոփոխությունից, նրանց դեռ անհրաժեշտ է 50 ժամ իրականացնել իրենց շաբաթական առաջադրանքները: Այսպիսով փորձել տեղավորել այդ 50 ժամը 4 օրյա աշխատանքային շաբաթում փոխակերպվում է 12,5 ժամյա աշխատանքային օրեր: Ներկայումս աշխատողները աշխատում են 56% ավել քան ենթադրվում է համաձայն իրենց պայմանագրի: Եթե նրանք ստանում են նույն գումարը, սա դառնում է խնդիր, չնայած նրան ցանկանում են մնալ մի քանի ժամ երկար կարճ օրերին կամ նրանց համար լավ կլիներ իրական վիճակը:
Եթե մենք դիտարկենք շատ ծայրահեղ դեպքեր ինչպիսիք են Wall Street-ի պրակտիկաները, խնդիրները ավելի ու ավելի են բարդացվել: Անցած տարիների ոչ հայտնի ներքին ուսումնասիրությունները Goldman Sachs-ի պրակտիկանտների ցույց տվեցին, որ վերջերս շրջանավարտների աշխատած 90, նույնիսկ ավել 100 ժամյա աշխատանքային շաբաթը դարձել է նորմա արդյունաբերության առաջին տարին վերլուծաբանների համար:
Որոշ կազմակերպություններ նույնիսկ ներկայացրել են, որ չաշխատել ուրբաթ օրերին երեկոյան ժամը 9-ից մինչև կիրակի առավոտյսն ժամը 9-ը կանոնով, այսպիսով զարմանք է առաջացնում, եթե 40 ժամ, 5 աշխատանքային շաբաթը նորմա է, կամ եթե դա հենց մեկն է բազմատեսակ հնարավոր աշխատանքային գրաֆիկներից: